Halid Ziya Uşaklıgil'in 1897'de yayımlanan ilk romanlarından biri olan 'Sarı Yüz', edebiyatımızda psikolojik tahlillerin ve bireyin iç dünyasının işlenişi açısından önemli bir yere sahiptir. Roman, zengin bir ailenin dağılmasını, bireylerin kendi iç çatışmalarını ve toplumsal çöküşü konu alır. Baş karakterleri olan Vehbi ve Züleyha'nın karmaşık ilişkileri, aşkları, hayal kırıklıkları ve toplumsal baskılar altında ezilişleri derinlemesine işlenir. Romanın temel temaları arasında yasak aşk, toplumsal sınıf farklılıkları, ahlaki çöküş ve bireyin yalnızlığı yer alır. Uşaklıgil, sade ve akıcı bir dille, dönemin İstanbul'unun sosyal yaşamını da gözler önüne serer. 'Sarı Yüz', özellikle bireyin psikolojisine odaklanan, toplumsal değişimlerin bireyler üzerindeki etkilerini anlamak isteyen okurlar için tavsiye edilir. Bu roman, Halid Ziya'nın realizm akımına bağlılığının yanı sıra, sembolizm ve natüralizmden de izler taşıdığı bir eserdir. Benzer temaları işleyen eserler arasında, aynı dönemde yazılmış diğer Halid Ziya romanları olan 'Mai ve Siyah' ve 'Aşk-ı Memnu' ile Ahmet Mithat Efendi'nin bazı eserleri sayılabilir. Ancak 'Sarı Yüz', daha çok bireyin iç dünyasına odaklanmasıyla öne çıkar.

Halid Ziya Uşaklıgil (1866-1945), Türk edebiyatının Tanzimat Dönemi'nden sonra yetişmiş en önemli romancılarından ve Servet-i Fünûn edebiyatının önde gelen isimlerinden biridir. Edebiyat hayatına gazetecilikle başlamış, daha sonra roman, hikaye, anı, mensur şiir gibi pek çok türde eser vermiştir. Uşaklıgil'in üslubu, Batı edebiyatının etkisiyle gelişmiş, Türkçeyi zenginleştiren, akıcı ve betimleyici bir yapıya sahiptir. Romanlarında genellikle İstanbul'un aristokrat çevrelerini, bireyin iç dünyasını, aşkı, hayal kırıklıklarını, toplumsal değişimlerin bireyler üzerindeki etkilerini işlemiştir. Realizm, natüralizm ve sembolizm akımlarının etkileri eserlerinde görülebilir. En önemli eserleri arasında 'Mai ve Siyah' (1897), 'Aşk-ı Memnu' (1900), 'Kırık Hayatlar' (1924), 'Nemide' (1898) ve 'Ferdi ve Şürekası' (1898) bulunur. Hikayeleri arasında 'Solgun Demet' (1901), 'Sepetci Kamili' (1900) gibi eserleri vardır. Anı türündeki '40 Yıl' (1936) ve 'Saray ve Ötesi' (1942) adlı eserleri de büyük ilgi görmüştür. Uşaklıgil, eserleriyle Türk romanının gelişimine büyük katkı sağlamış, modern Türk edebiyatının temellerini atmıştır. Edebiyatımızda 'modern romanın babası' olarak da anılır. Döneminin siyasi ve sosyal olayları, özellikle II. Abdülhamid dönemi ve sonrasında yaşanan değişimler, eserlerine yansımıştır. Eserleri birçok dile çevrilmiş, uluslararası alanda da tanınmıştır. Edebiyata hizmetlerinden dolayı herhangi bir ödül almamış olsa da, Türk edebiyatındaki yeri ve etkisi tartışılmazdır.