Ümit Zileli'nin kaleme aldığı 'Vur Emri: Bir Astsubayın Tunceli Anıları' adlı eser, yazarın 1980'lerin ortalarında Tunceli'de görev yaptığı döneme ait samimi ve çarpıcı anılarını okuyucuyla buluşturuyor. Kitap, sadece bir askeri görevin günlüklerini sunmakla kalmıyor, aynı zamanda o dönemin Türkiye'sinin sosyo-politik atmosferini, Tunceli'nin kendine özgü coğrafyasını ve insanlarını mercek altına alıyor. Zileli, askeri disiplin ve kurallar çerçevesinde yaşadığı olayları, bir astsubayın gözünden, insani boyutlarıyla aktarıyor. Kitapta, askerlik hayatının zorlukları, askerler arasındaki ilişkiler, yerel halkla kurulan bağlar, bayramlar, düğünler gibi sıradan görünen ama o coğrafyanın ruhunu yansıtan anlar detaylı bir şekilde anlatılıyor. Yazar, Tunceli'nin zorlu doğa koşullarına, köylerine, insanlarının yaşam mücadelelerine ve kültürel dokusuna dair gözlemlerini samimi bir dille paylaşıyor. Kitabın temel temaları arasında vatan sevgisi, görev bilinci, askerlik mesleğinin getirdiği sorumluluklar, insanlık halleri, doğu ve batı arasındaki kültürel farklılıklar ve bu farklılıkların insan ilişkilerine etkisi yer alıyor. Zileli, askeri bir gözlemci olmanın ötesinde, bir anlatıcı olarak Tunceli'nin ruhunu yakalamayı başarıyor. Kitap, özellikle askerlik anılarıyla ilgilenenler, Türkiye'nin yakın tarihi ve sosyo-kültürel yapısını anlamak isteyenler, Ümit Zileli'nin edebi üslubunu sevenler için ilgi çekici olacaktır. Benzer eserler arasında, askerlik deneyimlerini anlatan diğer anı kitapları ve Türkiye'nin Doğu ve Güneydoğu bölgelerindeki yaşamı anlatan edebi metinler gösterilebilir. Ancak 'Vur Emri', bir astsubayın objektif ve insancıl bakış açısıyla farklı bir derinlik sunmaktadır. Kitap, resmi anlatıların dışında, bireysel tanıklıkların önemini vurgulayarak okuyucuya farklı bir perspektif sunuyor. Zileli'nin samimiyeti ve gözlem gücü, okuyucuyu doğrudan o döneme ve coğrafyaya taşıyor. Kitapta, askerlik hizmetinin sadece bir görev olmadığını, aynı zamanda bir yaşam deneyimi olduğunu ve bu deneyimin insanı nasıl şekillendirdiğini de görmek mümkün. Tunceli'nin kendine has kültürü, gelenekleri ve insanlarının misafirperverliği de kitabın önemli unsurlarından.

Ümit Zileli, Türk edebiyatında kendine özgü bir yere sahip olan, özellikle anı ve deneme türlerinde eserler veren önemli bir yazardır. 1947 yılında Sivas'ta doğan Zileli, askerliğini Tunceli'de astsubay olarak yapmıştır. Bu deneyim, onun daha sonra kaleme alacağı 'Vur Emri: Bir Astsubayın Tunceli Anıları' adlı kitabının temelini oluşturmuştur. Zileli'nin edebi üslubu, samimiyeti, gözlem gücü ve olayları insani bir perspektifle ele almasıyla öne çıkar. Askerlik mesleğinin getirdiği disiplin ve sertlik ile insan doğasının yumuşaklığını, duygusallığını bir arada harmanlayarak okuyucuya sunar. Onun anlatımları, betimlemeleri canlı ve akılda kalıcıdır. Zileli, sadece gözlemlerini aktarmakla kalmaz, aynı zamanda bu gözlemler üzerinden toplumsal, kültürel ve siyasi çıkarımlarda bulunur. Eserlerinde genellikle eleştirel bir bakış açısı sergilerken, aynı zamanda mizahı da ustaca kullanır. 'Vur Emri: Bir Astsubayın Tunceli Anıları' dışında, 'Ağaçların Sesi', 'Kör Nokta', 'İşte Geldik Gidiyoruz', 'Bu Hayat Beni Yoruyor' gibi birçok önemli eseri bulunmaktadır. Bu eserlerinde de genellikle kişisel deneyimlerini, toplumsal gözlemlerini ve hayata dair düşüncelerini samimi bir dille okuyucuya aktarmıştır. Zileli, eserleriyle herhangi bir ödül alıp almadığına dair kesin bilgi bulunmamakla birlikte, okuyucu nezdinde ve eleştirmenler tarafından olumlu geri dönüşler almış, sevilen bir yazar olmuştur. Dönem itibarıyla, 1980'ler ve sonrasında Türkiye'nin yaşadığı siyasi ve sosyal çalkantılar, Zileli'nin eserlerinde dolaylı veya doğrudan izler bırakmıştır. Özellikle askerlik yaptığı dönemdeki Tunceli, o yıllarda adı sıkça duyulan, karmaşık bir coğrafya olmuştur ve Zileli bu coğrafyayı kendi tanıklığıyla ölümsüzleştirmiştir. Onun yazıları, bir dönemin ruhunu anlamak, askerlik hayatının farklı boyutlarını görmek ve insani ilişkilerin karmaşıklığını kavramak açısından değerli bir kaynak niteliğindedir. Zileli, bu kitabıyla, askeri bir görev anısını, edebi bir metne dönüştürerek okuyucunun zihninde kalıcı bir iz bırakmayı başarmıştır. Onun üslubundaki samimiyet, okuyucuyu doğrudan yazarla bir bağ kurmaya teşvik eder.