Augustinus'un başyapıtı "Tanrı Devleti" (De Civitate Dei), Hristiyan felsefesinin ve teolojisinin en önemli eserlerinden biridir. 5. yüzyılda, Roma İmparatorluğu'nun çöküşü ve barbar istilaları döneminde yazılan bu eser, dünyevi devletin (Civitas Terrena) ve ilahi devletin (Civitas Dei) karşılaştırmasını yapar. Augustinus, Roma'nın çöküşünü Hristiyanlığın suçu olarak gören pagan eleştirilere karşı, Hristiyanlığın gerçek anlamda bir "devlet" olmadığını, daha çok ruhsal bir sığınak olduğunu savunur. Kitap, iki ana bölümden oluşur. İlk bölüm, Roma'nın çöküşüyle ilgili pagan suçlamalarına karşı Hristiyanlığı savunur. Augustinus, Roma'nın ahlaki çöküşünün ve putperestliğin etkisiyle yıkıldığını öne sürer. İkinci bölüm ise, Tanrı Devleti'nin doğasını ve amacını açıklar. Augustinus, Tanrı Devleti'nin, sevgi ve barış üzerine kurulu, ebedi bir devlet olduğunu belirtir. Bu devletin üyeleri, dünyevi zevklerden ve hırslardan vazgeçerek Tanrı'ya yönelirler. Kitap, aynı zamanda tarih felsefesi açısından da önemlidir. Augustinus, tarihin lineer bir süreç olduğunu ve Tanrı'nın planı doğrultusunda ilerlediğini savunur. İnsanlığın kurtuluşu, Tanrı Devleti'ne katılmakla mümkündür. "Tanrı Devleti", sadece bir teolojik eser değil, aynı zamanda bir siyaset felsefesi, tarih felsefesi ve ahlak felsefesi eseridir. Augustinus, bu eserinde, adalet, sevgi, barış, düzen ve özgürlük gibi kavramları derinlemesine inceler. Kitap, Orta Çağ boyunca Hristiyan düşüncesini derinden etkilemiş ve Rönesans'a kadar birçok düşünür için bir ilham kaynağı olmuştur. Eser, günümüzde de teoloji, felsefe ve siyaset alanlarında önemli bir referans noktasıdır. Hedef okuyucu kitlesi, öncelikle teologlar, filozoflar ve tarihçiler olmakla birlikte, Hristiyanlık, siyaset felsefesi ve tarih hakkında bilgi edinmek isteyen herkes için de ilgi çekicidir. Kitabın teması, dünyevi ve ilahi devletler arasındaki ilişki, insanın doğası, günah, kurtuluş ve tarihsel süreçlerdir. Benzer kitaplar arasında Augustinus'un "İtiraflar"ı, Aziz Thomas Aquinas'ın "Summa Theologica"sı ve Platon'un "Devlet"i sayılabilir.

Augustinus, veya tam adıyla Aurelius Augustinus (354-430), Kuzey Afrika'da doğmuş, erken dönem Hristiyanlığının en etkili düşünürlerinden ve teologlarından biridir. Hristiyan dünyasında "Aziz Augustinus" olarak da bilinir. Augustinus'un hayatı, inanç arayışıyla doluydu. Başlangıçta putperest bir çevrede büyüyen Augustinus, daha sonra Maniheizm'e yöneldi. Ancak, Milan'da Aziz Ambrose ile tanıştıktan sonra Hristiyanlığa geçti. Augustinus'un yazım üslubu, derin felsefi düşünceleri, kişisel deneyimleri ve teolojik argümanları birleştiren etkileyici bir tarzdı. Karmaşık konuları anlaşılır bir dille anlatma yeteneği, onu okuyucular arasında popüler yaptı. Augustinus, aynı zamanda bir retorik ustasıydı ve eserlerinde bu yeteneğini sergiledi. Augustinus'un en önemli eserleri arasında "Tanrı Devleti" (De Civitate Dei), "İtiraflar" (Confessiones) ve "Teslis Üzerine" (De Trinitate) sayılabilir. "İtiraflar", Augustinus'un kişisel yaşamını ve Tanrı'ya ulaşma yolculuğunu anlatan otobiyografik bir eserdir. "Teslis Üzerine" ise, Hristiyan inancının temelini oluşturan Teslis (Trinite) doktrinini derinlemesine inceler. Augustinus, yaşadığı dönemde Kilise'nin önemli bir figürüydü ve birçok tartışmaya katıldı. Özellikle Pelagiusçuluk akımına karşı mücadelesiyle tanınır. Pelagiusçuluk, insanın günah işlemeksizin yaşayabileceğini savunuyordu. Augustinus, bu görüşe karşı çıkarak, insanın günahkâr doğasına ve Tanrı'nın lütfuna olan ihtiyacına vurgu yaptı. Augustinus, hayatı boyunca birçok ödül almamış olsa da, düşünceleri ve eserleri yüzyıllar boyunca büyük bir etki yaratmıştır. Onun teolojik ve felsefi mirası, Hristiyanlık, felsefe ve siyaset alanlarında hala tartışılmakta ve incelenmektedir. Augustinus'un yaşadığı dönem, Roma İmparatorluğu'nun çöküşü ve Hristiyanlığın yükselişi gibi önemli olaylara sahne olmuştur. Bu dönem, Augustinus'un düşüncelerini ve eserlerini şekillendiren önemli bir faktördür.